چای دارجیلینگ، در باغ‌های چای منطقه دارجیلینگ و
در ایالت بنگال غربی ، در شمال هند ، در پای کوه‌های
هیمالیا، کشت، تولید و فرآوری می‌شود. این چای،
هنگامی که دم می‌کشد، عطر و مزه متمایز و رنگ روشنی دارد.
داستان چای دارجیلینگ در حدود سال ۱۸۵۰ آغاز شد؛
زمانی که دکتر کمپبل، بذر چای را در باغچه
خود در منطقه دارجیلینگ و ۷۰۰۰ فوت بالاتر
از سطح دریا به‌طور آزمایشی کاشت.
او در پرورش این گیاه موفق بود چرا که دولت، در سال ۱۸۴۷،
این منطقه را برای تأسیس گلخانه‌های چای انتخاب کرده بود.
دارجیلینگ قبل از آن، تنها یک دهکده کم جمعیت بود که
به عنوان یک تفریحگاه توسط ارتش و برخی از مردم مرفه استفاده می‌شد.
طبق مطالعه ای در سال ۲۰۱۱، توسط شرکت چای دارجیلینگ،
در مقایسه با سایر چای‌های سیاه مورد آزمایش،
حاوی مقادیر زیادی EGCG بود. بر اساس نتایج
پژوهش منتشر شده در مجله
ANTIMICROBIAL AGENTS AND CHEMOTHERAPY ,EGCG
نسبت به دیگر کاتچین های چای، قویترین فعالیت
ضد باکتری در برابر هلیکوباکتر پیلوری نشان داده‌است.
در نمونه‌های حیوانی آلوده به این میکروب ،
درمان با کاتچین در غلظت ۳۶–۱۰ درصد به‌طور معنی
داری خونریزی و فرسایش مخاطی را کاهش داده بود
و باکتری هلیکوباکتر پیلوری نیز از بین رفته بود.
در سال ۲۰۱۱، “Journal of Medicinal Food”
یک مطالعه را در ارتباط با اثر عصاره چای‌های
مختلف بر هلیکوباکتر پیلوری ، باکتری دخیل در
توسعه زخم معده و سرطان معده منتشر کرد.
در شرایط آزمایشگاهی عصاره‌ها در برابر هلیکوباکتر پیلوری،
بدون آسیب رساندن به باکتری‌های مفید لازم برای هضم سالم،
مؤثر بودند. عصاره چای دارجیلینگ و سفید در زمان کوتاه تری نسبت به انواع دیگر چای مؤثر بودند.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.